7

Nie wiem co się wydarzyło. Usłyszałem tylko jego głos. Głos mojego anioła. Nie wiem skąd On się tutaj znalazł, ale obronił mnie. Właśnie mnie. Jakbym był dla niego kimś naprawdę ważnym. Jakby mu na mnie zależało. Nie przejmował się tym, że ich było pięciu, a On tylko jeden. Stanął w mojej obronie. Nie pozwolił im pobić mnie na śmierć. Zawdzięczam mu swoje życie.

Kiedy otworzyłem oczy zobaczyłem mojego wybawiciela. Harry Styles prezes Styles Corporation właśnie się do mnie zbliżał szybkim krokiem.

- Nic Ci nie jest? – zapytał kucając przede mną i patrząc na moją twarz

Jezu, On się martwił. On się naprawdę o mnie martwił. Czyli nie jestem mu jednak obojętny.

- Jest okej – opowiedziałem cicho. – Jak Ci się udało mnie zaleźć?

- Namierzyłem Twój telefon - odpowiedział krótko.

Aha. Ale skąd miał numer? A no tak.. Jestem idiotą. Przecież do niego dzwoniłem

- Chodź Louis, pomogę Ci wstać i zaprowadzę Cię do samochodu.

Podał mi rękę i podniósł z krawężnika, dopiero wtedy poczułem ból w żebrach. Straszny ból. Głowa też mnie bolała. Właściwie to wszystko mnie bolało. Harry objął mnie w pasie i przerzucił sobie moją rękę przez ramię żeby lepiej było mi iść. Każdy krok sprawiał mi ból. Każdy oddech był męczarnią. Harry co chwilę na mnie zerkał kiedy brałem szybki oddech, lub kiedy jęk bólu wydostawał się z moich ust. Cierpiałem. Naprawdę pierwszy raz w życiu ktoś zadał mi ból. Pobili mnie właściwie za nic. Siedziałem tam tylko i nawet się słowem nie odezwałem, a Oni się na mnie rzucili. Nie rozumiałem tego. Jak drugi człowiek może pobić drugiego tylko dlatego że mu się nudzi? Pobić go dla zabawy. To jest kurwa chore.
Doszliśmy do srebrnego Audi A4, którym najwidoczniej jeździł Harry, bo otworzył przede mną drzwi z przodu i poczekał aż powoli wsiądę. Ciężko było mi się schylić i usiąść nie wydając z siebie przy tym żadnego jęku. Pomyślałem, że chciałbym jechać na pogotowie, ale po cholerę? Zaraz będzie, że będę musiał leżeć w łóżku przez kilka dni na obserwacji, wszyscy będą gadać jaki jestem słaby i jeszcze bym musiał zeznawać na policji kto mnie pobił. Te wszystkie portrety pamięciowe, przebieg wydarzeń.. Nie, nie chcę tego.

- Louis, na pewno wszystko okej? – ponownie zapytał Styles siadając za kierownicą i przekręcając się w moją stronę, aby na mnie spojrzeć.

-Tak na pewno - odpowiedziałem, ale sądząc po jego minie to mi nie uwierzył-wgl. dlaczego zwracasz się do mnie imieniu? Od kiedy to jesteśmy na Ty?

- Przeszkadza Ci to, że mówię do Ciebie po imieniu? Zawsze mogę…

- Nie! - prawie krzyknąłem - Oczywiście, że nie, ale.. Nie ważne już zresztą.

- No dobrze, więc mniejsza o to jak się do Ciebie zwracałam. Co Ci przyszło do głowy żeby się tak spić? I żeby wyjść SAMEMU przed klub? Co Ty nie wiesz jakie typki tędy chodzą? Gdybyś do mnie nie zadzwonił to kto wie…

- Nie zadzwonił? To Ty mnie prześladujesz! Ty znasz mój adres, mój numer! Skąd? Do jasnej cholery skąd? I gdzie Ty kurwa jedziesz? - krzyknąłem, gdy zobaczyłem, że odpalił samochód

- Jedziemy do mnie. Trzeba Ci opatrzyć te rany, no chyba, że chcesz jechać do szpitala i na policję.

- Ale Ana! Ona nic nie wie, będzie się martwiła o mnie! A poza tym ja Cię prawie człowieku nie znam, dlaczego mnie nie odwiedziesz do domu? Przecież…

- Tak Louis, odwiozę Cię do domu i będę się martwił co się z Tobą dalej dzieje. Do Any możesz zadzwonić i powiedzieć cokolwiek. Nie wiem, że spotkałeś kumpla i że poszedłeś do niego. Cokolwiek.

- Dlaczego miałbym jej kłamać? – zapytałem. Dlaczego On chce żebym skłamał. O co temu człowiekowi chodzi?

- Zaufaj mi po prostu.

Dlaczego miałbym mu zaufać? Przecież ja go nie znam. Widzę go czwarty raz w życiu. Owszem podoba mi się, ale to nie powód żebym się godził na wszystko co On powie. Mam jechać do niego do domu i spędzić tam noc? Nie… Nie to niemożliwe. Przecież to jest chore. A jeśli On okaże się jakimś cholernym psychopatą? ‘Louis! On Ci tylko zaproponował pomoc. Pomyśl, gdyby nie On to może byś już nie żył’ Mój wewnętrzny głos znów się odezwał. Ostatnio jest bardzo aktywny. I jak do tej pory zawsze ma rację, może warto mu zaufać i tym razem?

- Dobra - powiedziałem i sięgnąłem po telefon - Kurwa! - krzyknąłem. Te dzieciaki wzięły mi telefon. Prezent od Any. Kurwa. Kurwa. Kurwa.

- Co się stało? – zapytał Styles

- Telefon mi zajebali… Kurwa mać! Po cholerę ja poszedłem to tego pierdolone klubu? Po co ja z niego wychodziłem?

- Spokojnie – powiedział i podał mi swój telefon. Blackberry. No tak. Jaki by inny? Tylko mnie jest tak cholernie szkoda tego iPhona. Najdroższa rzecz jaką miałem. I to jeszcze prezent od Any. Mogłem nie wychodzić z tego klubu. – Zadzwoń, albo napisz do panny Grey, żeby się nie martwiła i jedziemy. Nie mogę na Ciebie patrzeć, jak krew Ci leci z nosa. Brudzi Ci koszulę.

Spojrzałem na niego ze zdziwieniem, ale się nie kłóciłem. Wpisałem numer i napisałem Anie sms’a:

Nie martw się o mnie. Wszystko jest okej. Spotkałem w klubie Jack’a i przenocuje dziś u niego. Wrócę jutro po pracy. Wróć bezpiecznie do domu, bo się będę zamartwiał. Kocham Cie.
Lou x

Kliknąłem wyślij i oddałem Styles’owi telefon, który schował do marynarki. Był ubrany jak typowy prezes. Garnitur pewnie najlepszej marki, idealnie ułożone włosy, drogi samochód, telefon. Na wszystko go stać. Nie musi się przejmować odkładaniem pieniędzy. Takiemu to dobrze…
Jechaliśmy i jechaliśmy. Znów straciłem poczucie czasu. Czułem się senny. Chciałem przestać czuć cokolwiek. Chciałem aby ból zelżał. Chciałem się cofnąć w czasie i nie wyjść z tego klubu. ‘Tak Louis, tylko jakbyś nie wyszedł to byś teraz nie siedział w samochodzie faceta, który Ci się podoba i nie jechał do jego domu. NA NOC’ Znów mój głos się odezwał. Chyba mu nadam imię, będzie moim dobrym przyjacielem, który mi pomaga. Czy to dziwne? Tak to jest dziwne, że słyszę głosy…

- Zaraz będziemy – powiedział Styles i skręcił na kilkupoziomowy parking. No tak, mieszkanie też na pewnie wielkie i bogato urządzone. Wjechaliśmy na trzeci poziom parkingu i wysiedliśmy z auta. Dookoła stały same drogie samochody. Alfa Romeo, nawet jedno Ferrari. Zawsze marzyłem o czarnym ferrari. Jeszcze jako dziecko rodzice pomalowali karton na czarno i napisali na nim ferrari i się śmiali, że mam swój wymarzony samochód. Uwielbiałem się w nim bawić.

- Chodź - powiedział i podszedł do mnie łapiąc mnie w pasie żeby mi pomóc iść. Zaczęliśmy się kierować w stronę windy. Wsiedliśmy do pierwszej lepszej. Harry nacisnął  16 i winda zaczęła powoli jechać w górę. Piętro za piętrem. Powoli do nieba. Odwróciłem lekko głowę w stronę Styles’a, patrzył na mnie. Jego oczy były takie piękne. Jak kryształy. Mógłbym patrzeć w te oczy całe wieki. Do końca życia. Teraz zdałem sobie sprawę, że naprawdę jestem gejem. Chciałem poznać tego człowieka jak najlepiej tylko mogłem. Chciałem dzielić z nim swój świat. Opowiadać mu o wszystkim. Podzielić się z nim wszystkimi moimi troskami. Chciałbym żeby to On był częścią mnie, a ja częścią niego. Tworzylibyśmy jedną całość. Moje oczy przejechały lekko w dół. Pomimo bólu, pomimo zmęczenia odbierałem świat w zupełnie innych nich dotychczas kolorach. Nie widziałem koloru białego tylko perłowy, nie widziałem koloru czarnego tylko węglowy nie widziałem koloru różowego tylko kolor malinowy, który miały jego usta. Jego idealnie pełne usta. Właśnie w tym momencie chciałem się na niego rzucić. Pocałować go. Nieważne stały się dla mnie konsekwencje mojego czynu. Chciałem tylko poczuć ich smak. Tylko poczuć ich delikatność. Moje usta, aż się tego domagały.

- Nie przygryzaj wargi Louis, bo mnie to denerwuje – wyrwał mnie głos Harry’ego z mojego stanu – Ale nie ukrywam, że jest też cholernie podniecające.

Ten rozdział również mało mi się podoba. Nie wiem, nie potrafiłem znaleźć odpowiedniej sytuacji, odpowiednich dialogów.. Przez ostatnie dni nie mam na nic czasu. Nie mam czasu pisać, nie wiem kiedy pojawi się kolejny rozdział. Na ten tydzień mam już trochę nauki. Więc rozdziały będą się pojawiały tylko w weekendy. Mam nadzieję, że będzie czekać na następny i mnie nie zostawicie samej. 

Liczę na Wasze komentarze i opinie. 

Chcę też Wam podziękować za 21 obserwujących, 40 informowanych, ponad 3 tysiące wyświetleń i łącznie ponad 70 komentarzy. Jesteście kochani. Bardzo Wam dziękuję za wsparcie. Kocham Was ♥